2008: het jaar van mijn sweet sixteen, waarin ik mij al totaal volwassen voelde en het laatste jaar voor de belangrijke eindexamens die in 2009 zouden beginnen. Maar ook het jaar waarin de film Coco Chanel uitkwam. En toen ik dat hoorde, was ik verkocht. Ik moest en zou die film zien en ging met mijn moeder naar de schouwburg om de film te bekijken. De fascinatie voor Gabrielle Bonheur werd alleen maar groter. Vele andere documentaires over modehuis Chanel moesten ook bekeken worden, waar Monsieur Karl natuurlijk ook niet mocht ontbreken.
Zeven jaar later kreeg ik een envelop voor mijn verjaardag: een roze van mijn moeder. En wat zat daarin?